با یک کتابِ دیگر، آشنا شویم

ابوالمشاغل، پس از ابن مشغله – که قبلاً کمی درباره‌ی آن صحبت کردیم (+)،

دومین کتاب نادر ابراهیمی است،

که در آن، از مجموعه خاطرات مربوط به فعالیت‌ها و مشاغل مختلف‌اش با قلم و ادبیاتِ گیرا و شیرین خود می‌نویسد.

در این کتاب در می‌یابیم که او تا چه حد از مسایلی مانند رانت‌خواری بیزار است،

و به ارزش‌هایی چون صداقت و دوستی اعتقاد و باور دارد.

اگر موافقید بخش دیگری از این کتاب را با هم بخوانیم:

سیزده سال پیش که نوشتن ابن مشغله را به پایان رساندم،

شاید، شاید که برای لحظه‌یی باور کرده بودم که کشتی به گِل نشسته،

گُل به میوه نشسته،

روح به عُزلت،

و بعد از آن دیگر، زندگی، آرامشی خواهد یافت – نه در درون، بل به چشم.

درون، همیشه آشفته، جوشان و خروشان بوده و خواهد بود.

ابن مشغله می‌گفت: راه بسیار درازی درپیش است، بسیار دراز…

در این راه طولانی، وقت، برای همه‌کار خواهی داشت، به قدر کافی،

و اضافه هم خواهی آورد – آنقدر که دیگر ندانی با آن چه می‌توانی بکنی، وچه باید کرد…

پس خودت را خسته مکن، و از نَفَس مینداز!

ابوالمشاغل می‌گوید:

راه تنها زمانی بسیار دراز است که در ابتدای آن باشی، یا حتی در کمرکش آن.

در پایان به ناگهان، می‌بینی که یک لحظه بیشتر نبوده است و بسی کمتر از لحظه: یک قدمِ مورچگان.

در حقیقت، این کوتاهی و بلندی راه نیست که‌ مساله‌ی ماست.

مساله، آن چیزی است که ما، در امتداد این راه، برای دیگران که ناگزیر از پی ما‌ می‌آیند باقی می‌گذاریم

تا طی کردنش را مختصری مطبوع، گوارا، شیرین و لذتبخش کند.

پس، حق است که خودمان را،

اگر نه برای ساختن کاروانسراهای بزرگ و آب انبارهای خنک،

لااقل برای برپا داشتن یک سایه‌بان کوچک،

خلق یک بیت شعر خوب،

روشن کردن یک چراغ ابدی،

و یا ضبط یک صدای مهربانِ “خسته نباشی” خسته کنیم،

خسته کنیم و از نَفَس بیندازیم…

به حق که چه از نَفَس افتادن شیرینی‌ست آن و چه خستگی غریبی…

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم.

نادر ابراهیمی در کتاب ابن‌ مشغله، که پیش از کتاب ابوالمشاغل به نگارش درآورده است،

با جملاتی شیرین و سلیس، ما را با شور جوانی و تجربه‌های خواندنی خود،

از یافتن نخستین راه‌های کسب درآمد،

تا تبدیل شدن به یک شغل‌عوض‌کن حرفه‌ای،

و سپس جوانی که گاهی گرفتار بیکاری‌های طویل مدت می‌شود و خیلی غصه می‌خورد،

اما بعد چند عنوان و لقب احترام‌انگیز و دهان پرکن به خود تقدیم می‌کند تا در جامعه سربلند باشد،

و در نهایت صاحب اسم و رسمی می‌شود و دوره‌های متناوب بیکاری به پایان می‌رسد؛

ما را با خود همراه و همدل می‌کند.

نادر ابراهیمی، نویسنده‌ی زبردستی است که در کتاب ابن مشغله (و کتاب بعدی‌اش ابوالمشاغل)،

نه تنها از ماجراهای زندگی و شغل‌های فراوان خود برای ما حرف می‌زند،

که به ما فرصت‌ می‌دهد تا در لابلای تجارب مختلف زندگی پر فراز و نشیبش،

با جملات زیبایی که هر بار آدمی را به تفکر دعوت می‌کنند،

به زندگی، از پنجره‌ی نگاه عمیق او بنگریم.

بیایید بخش زیبایی از کتاب ابن مشغله را با هم بخوانیم:

ما به دنبال راه‌هایی هستیم که کتاب را به صورت جزء اساسی زندگی بچه‌های این سرزمین درآورد.

ما زائر دلشکسته‌ی این خاکیم.

اگر امید را دمی رها نکردیم، نه بدان دلیل بود که آن را در خود داشتیم؛

بل بدان سبب بود که امید را چون ودیعه‌یی به دست‌ ما سپرده بودند تا به دست دیگران بسپاریم.

نادر ابراهیمی در نوجوانی

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم.

“اگر اولین کاری که هر روزصبح انجام می‌دهی،

این باشد که قورباغه زنده‌ای را قورت بدهی،

بقیه روز خیالت راحت است که

سخت‌ترین اتفاقی که ممکن است در تمام روز برایت پیش بیاید پشت سر گذاشته‌ای.”

برایان تریسی، در کتاب «قورباغه را قورت بده»،

نتیجه‌ی مطالعه و بررسی روی سبک زندگی مردان و زنانی که به پیشرفت‌های بیشتر و درآمدهای بالاتری نسبت به دیگران دست یافته بودند را با ما در میان می‌گذارد.

و آن نتیجه چیزی نیست جز اینکه همه‌ی آن افراد موفق، یک رفتار برجسته داشتند:

 عمل‌گرایی 

برایان تریسی در این کتاب، ما را با ۲۱ راهکار برای غلبه بر تنبلی و اهمال کاری آشنا می‌کند.

و می‌گوید:

حداقل ۹۵ درصد از موفقیت شما در زندگی و کار بستگی به عادت‌های مختلفی دارد که به مرور زمان کسب می‌کنید.

عادت تعیین اولویت‌ها، غلبه بر تنبلی، مداومت در انجام مهم‌ترین وظایف، یک مهارت ذهنی و جسمی است.

یکی از به اصطلاح بزرگ‌ترین رازهای موفقیت این است که:

شما واقعاً می‌توانید درخودتان یک “اعتیاد مثبت” نسبت به لذتی ایجاد کنید،

که از اطمینان، اعتماد و قابلیت حاصل از موفقیت ناشی می‌شود.

وقتی این اعتبار را درخود ایجاد کردید،

آن وقت بدون آنکه حتی درباره آن فکر کنید،

زندگی خود را به نحوی سر و سامان خواهید داد که مدام کارها و پروژه‌های بزرگ‌تری را آغاز کنید و به انجام برسانید.

راستی. شاید این نکته هم برای شما جالب باشد:

اخیراً در کتابی که از آلن دو باتن می‌خوانم،

متوجه شدم – یا به نظر می‌رسد – که برایان تریسی، عنوان و ایده‌ی این کتاب را از جمله‌ی فردی به نام «نیکولاس چافور» (۱۷۴۱ – ۱۷۹۴) – که به گفته‌ی آلن دو باتن: نویسنده‌ی نابغه‌ی فرانسوی تلخکام و تهیدست بوده – الهام گرفته است.

و جمله ای که چافور گفته بوده، این است:

“هر انسان باید هر روز صبح قورباغه ای را قورت دهد،

تا مطمئن شود در باقی روز با چیز تنفرآورتری رو به رو نمی‌شود.”

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

بنویس تا اتفاق بیفتد، کتابی است آموزنده و الهام بخش از هنریت کلاوسر،

 برای کسانی که می‌خواهند بدانند از زندگی چه می‌خواهند و به آنچه می‌خواهند، برسند. 

و به گفته ی او، این میسر نخواهد شد، جز با نوشتن.

هنریت کلاوسر با روایت داستان‌های گوناگونی از افرادی که خواسته‌های‌شان را نوشتند و به آن‌ها رسیدند،

به ما یادآوری می‌کند که با تعیین هدف،

تمرکز روی نتیجه کار،

و داشتن تصویری روشن از آنچه در زندگی به دنبالش هستیم،

می‌توانیم تحقق رویاهای‌مان را به چشم ببینیم.

بعد از خواندن این کتاب، دیگر آن دفترچه‌ی کوچک دوست داشتنی‌مان را از خود دور نخواهیم کرد،

چرا که از این پس، به آن، به چشم صندوق پیشنهادات مغز و صندوق جمع آوری ایده‌ها نگاه خواهیم کرد؛

و با نوشتن در آن، دیگر به ایده‌ها و افکار نابی که می‌توانند زندگی‌مان را تغییر دهند، مجال فراموش شدن نخواهیم داد.

کلاوسر در بخشی از کتاب خود می‌نویسد:

 همراه داشتن یک دفتر کوچک به معنای احترام گذاشتن به ایده‌هایی است که به ذهن‌تان خطور می‌کنند ؛

و وقتی این کار را می‌کنید آن بخشی از مغز شما که این ایده‌ها را ارائه می‌دهد، از این توجه و احترام اندک چنان به وجد می‌آید که باز هم چیزهای بیشتری برای‌تان می‌فرستد.

در این صورت ذهن شما تبدیل به بستری برای ایده‌های تازه می‌شود که تخیل را پیوسته به پرواز در می‌آورند.

پی نوشت:

اگر دوست داشتید در مورد کتابِ بنویس تا اتفاق بیفتد بیشتر بدانید و بخوانید، کافه بوک و مدرسه نویسندگی، توضیحات خوبی در مورد این کتاب ارائه کرده‌اند.

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

کتاب «مزخرفات فارسی» کتابی است که توسط رضا شکراللهی – نویسنده، ویراستار، متخصص ادبیات داستانی، فعال ادبی، و سردبیر وبسایت خوابگرد – نوشته شده است.

او در این کتاب، که کتابی بسیار خواندنی و آموزنده است، “بدون وارد شدن به مباحث تخصصی، برخی ظرایف زبان فارسی را به زبانی ساده و شیرین و گاهی با کمی چاشنی طنز بیان می‌کند.” (نقل از پشت کتاب)

و ما را با اشتباهات متداولی آشنا می کند که گاه آنچنان در زبان فارسی جای خوش کرده اند، که حتی متوجه آنها هم نمی‌شویم.

بیایید بخشی از کتاب مزخرفات فارسی را با هم بخوانیم:

بعید است تا حالا از ضرب المثل “پیش غازی و معلق بازی” استفاده نکرده باشید.

یعنی “معلق زدن پیش کسی که روی بند معلق می‌زند و شیرین کاری می‌کند، هنرنماییِ ناچیزی است.” اما “غازی” رابه صورت “قاضی” در ذهن می‌آوریم و می‌نویسیم.

دلیل آن هم روشن است. واژه “غازی” به معنای “بندباز” از زبان ما رخت بربسته اما سر و کارمان با واژه “قاضی” هنوز بسیار است و هر روز هم بیشتر می‌شود انگار.

و در بخش دیگری از این کتاب، #رضا_شکراللهی آنجا که از “پیشخان یا پیش‌خوان” میگوید، می‌نویسد:

این ها نه نصیحت است و نه پند؛ فقط نکته‌هایی ساده است برای درک ذره ای از شیرینی زبان فارسی و آگاه شدن از چند و چون معنا و املای برخی واژه ها.

وگرنه مثلا برای جماعتِ کتاب نخوان چه فرقی می‌کند که پیشخانِ کتاب باشد یا پیشخوانِ کتاب.

در هر دو حالت، کتاب نخوان‌اند.

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

باید ‌«انسان» را از نو زنده کرد.

انسانیت جوهر فرهنگ من است.

کلید وحدت اجتماعی من است.

اصل و مبنای پیروزی من است.”

آنتوان دو سنت اگزوپری

اگر کتاب شازده کوچولو را خوانده باشید، بدون شک آنتوان دو سنت اگزوپری را می‌شناسید.

اگزوپری در کتاب دیگرش «خلبان جنگ» احساس و روحیات و افکار خود را که عمیقاً تحت تاثیر جنگ جهانی دوم قرار گرفته است، به رشته‌ی تحریر در می‌آورد.

او در ابتدای این کتاب، ما را با غم‌ها و بدبینی‌ها و سرخوردگی‌هایش نسبت به جنگ و مأموریت‌هایی که بر عهده‌ی او – به عنوان خلبان هواپیمای اکتشافی – گذارده شده است، همراه و همدل می‌کند.

اما او در نهایت در می‌یابد که مأموریت‌های او بیهوده نبوده و با هدف و عقیده‌ای ارزشمند، معنا یافته است.

اقدس یغمایی، مترجم این کتاب، در این باره زیبا می‌گوید:

“او عقیده دارد که انسان امروزی عقل و منطق خود را توسعه داده و در عوض، روح و معنویات را در خود کشته است.

آنتوان دوسنت اگزوپری ترجیح می‌دهد که انسان منطق و عقل خود را بر توقعات زندگی معنوی استوار سازد،

و از نظر او تنها در این صورت است که انسان می‌تواند فداکاری و احساس مسئولیت را درک کند. “

بیایید بخش زیبایی از کتاب خلبان جنگ را با هم بخوانیم:

شکست… پیروزی…

این تعبیرات قالبی را نمی‌توانم به کار برم.

پیروزی‌های هست که انسان را به شور در می‌آورد،

پیروزی‌های دیگری هم هست که انسان را به پستی می‌گرایاند.

شکست‌هایی هست که می‌کشد و شکست‌های دیگری هم هست که بیدار می‌کند.

زندگی با اعمال بیان می‌شود نه با اوضاع.

تنها پیروزی که درباره‌ی آن نمی‌توانم شک داشته باشم، قدرتی است که در دل دانه‌ها آشیان دارد.

همین که دانه‌ای در دل خاک تیره کاشته شد، پیروز است.

اما گذشت زمان باید تا شاهد پیروزی وی، در وجود گندم، شویم.

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

اگر علومی که در مدرسه فرا می‌گیریم،

روحمان را متعالی‌تر و ما را اندیشمندتر نسازد،

بی‌درنگ حکم می‌کنم که شاگردان، تمام وقت خود را به بازی تنیس اختصاص دهند.

~ مونتنی

(از کتاب تسلی‌بخشی‌های فلسفه)

تسلی‌بخشی‌های فلسفه، کتابی است از آلن دوباتن، نویسنده‌ی سوییسی؛

که می‌کوشد در این کتاب، ما را با چکیده‌ای از اندیشه‌های شش فیلسوف بزرگ – سقراط، سنکا، اپیکور، مونتنی، شوپنهاور، و نیچه – آشنا کند.

همان‌گونه که مترجم این کتاب (عرفان ثابتی) می‌گوید:

“این کتاب می‌کوشد تا با استناد به آثار شش فیلسوف بزرگ، راه‌حل‌هایی برای مشکلات روزمره‌ی ما ارائه کند.

با خواندن کتاب تسلی بخشی‌های فلسفه؛

از سقراط می‌آموزیم که عدم محبوبیت را نادیده انگاریم؛

سنکا به ما کمک می‌کند تا بر احساس یاس و ناامیدی غلبه کنیم؛

اپیکور بی‌پولی ما را چاره می‌کند،

مونتنی راهنمای مناسبی برای درمان ناکارآیی ماست؛

عشاق دلشکسته می‌توانند با خواندن آثار شوپنهاور تسلی‌خاطر یابند؛

و کسانی که در زندگی با سختی‌های زیادی روبرو هستند با نیچه همذات‌پنداری خواهند کرد.”

بیایید بخش دیگری از کتاب تسلی بخشی‌های فلسفه را با هم بخوانیم.

بخشی که مربوط به” تسلی بخشی در مواجهه با ناکامی” – با الهام از اندیشه های” سنکا” – می‌شود:

“باید سعی کنیم احساسات ابتدایی خود را با توری بپوشانیم و بی‌درنگ بر اساس دستورهای آن‌ها عمل نکنیم.

باید از خود بپرسیم اگر کسی جواب نامه‌ای را نداد، آیا قطعاً می‌خواسته ما را ناراحت کند، و آیا کلیدهای گمشده قطعأ دزدیده شده‌اند.

حکیم هیچ چیز را اشتباه تفسیر نمی‌کند. “

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

خواننده کتاب، حکم مسافری را دارد که از میان منظره ای آماده می گذرد،

که در این مورد مسافری است بدون هرگونه محدودیتی.

خانه کاغذی

کارلوس ماریا دومینگوئز

کتاب خانه‌ی کاغذی کتابی کوچک و خواندنی است، که همان گونه که نویسنده‌اش میگوید خواننده را همچون یک مسافر از میان منظره‌ای می‌گذراند که هیچ محدودیتی نمی‌شناسد.

در کتاب خانه‌ی کاغذی، مسافر در این منظره ی عجیب، کتاب‌هایی را می بیند که سرنوشت شان این شده که دیواری بنا کنند و سایه ای بسازند.

کتاب هایی که دیگر هرگز کسی لایشان را باز نخواهد کرد و به جای نشستن در کتابخانه ی گرم و امن خود، در معرض باد و وزش بی امان شن های ساحل، به خانه و کاشانه ی صاحب شان تبدیل شده اند.

و جالب تر آنجاست که وقتی صاحب این خانه‌ی کاغذی، میخواهد به دلیلی، کتاب مورد نظرش را پیدا کند، ناچار میشود دو روز، سرگرم ویران کردن دیوارهای خانه اش باشد.

براستی که این کتاب‌ها، خواننده را همچون یک مسافر کنجکاو به چه سفرها، و به دیدن چه منظره های عجیب و جالب و شگفت انگیزی که نمی برند.

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

“بسیار میل داشتم با چنین جمله ای آغاز کنم:

یکی بود، یکی نبود،

شازده کوچولویی بود که در سیاره ای نه چندان بزرگ تر از خودش زندگی می‌کرد،

و به یک دوست نیاز داشت.”

متن بالا، قطعه‌ای از کتاب دوست داشتنیِ شازده کوچولو نوشته‌ی «آنتوان دو سنت ‌اگزوپری» است که به احتمال زیاد، بسیاری از شما آن را خوانده‌اید.

بیایید بخش زیبای دیگری از این کتاب را با هم بخوانیم:

اگر این جزئیات را درباره‌ی سیاره استروئید بی-۶۱۲ برای‌تان نقل کردم و شماره‌اش را نیز برای‌تان فاش ساختم، به خاطر بزرگسالان است.

آخر بزرگسالان شیفته‌ ارقام و اعدادند.

هنگامی‌ که درباره دوست جدیدی با آنها صحبت می‌کنید، آنها هرگز سوالاتی درباره نکات اساسی از شما نمی‌پرسند.

برای نمونه، هرگز به شما نمی‌گویند:

“صدایش شبیه چیست؟

کدام بازی را دوست می‌دارد؟

آیا به جمع آوری پروانه‌ها می‌پردازد؟”

بلکه از شما سوال می‌کنند:

“چند سال دارد؟

چند برادر دارد؟

وزنش چه قدر است؟

پدرش چه میزان درآمد مالی دارد؟”

تنها در آن هنگام است که احساس می‌کنند با او آشنا هستند.

اگر قرار باشد به بزرگسالان بگویید:

“خانه ای زیبا دیدم که با آجرهای صورتی رنگ و شمعدانی‌هایی بر روی لبه پنجره‌هایش و نیز کبوترانی بر روی شیروانی‌اش مزین شده است …”

آنها نخواهند توانست چنین خانه‌ای را در نظر مجسم کنند.

ناگزیر خواهید بود به آنها بگویید:

“خانه‌ای دیدم که صدهزار پوند ارزش مالی داشت!”

و تازه آن‌هنگام است که آنها فریاد برخواهند آورد:

“آه! چه زیبا!”

بدینسان، اگر به آنها بگویید:

“مدرکی که ثابت می‌کند شازده کوچولو حقیقتا وجود داشته، در این واقعیت نهفته است که او وجودی سحرآسا و مسحورکننده بود و این که می‌خندید و گوسفندی خواستار بود! حال، چنانچه فردی خواستار گوسفندی باشد، این ثابت می‌کند که وجود خارجی دارد.”

آنها شانه‌های خود را بالا خواهند افکند و چنان که گویی خردسالی بیش نباشید، با شما برخورد خواهند کرد.

اما اگر به آنها بگویید:

” نام سیاره ای که از آن آمده است، بی-۶۱۲ است.”

آن هنگام، متقاعد خواهند شد و شما را با سوال‌های شان راحت خواهند گذاشت.

این شیوه‌ی بودنِ بزرگسالان است و انسان نباید به خاطر این وضعیت، از آن‌ها دلگیر شود.

کودکان وظیفه دارند میزان بالاتری از قوه درک و آگاهی را نسبت به بزرگسالان، از خود ابراز دارند.

طبیعتا، برای آن دسته از افرادی که به درک زندگی نائل آمده‌اند، ارقام و اعداد به هیچ‌وجه حائز اهمیت نیستند.

بسیار میل داشتم با چنین جمله‌ای آغاز کنم:

“یکی بود، یکی نبود، شازده کوچولویی بود که در سیاره‌ای نه چندان بزرگ‌تر از خودش زندگی می‌کرد، و به یک دوست نیاز داشت.”

برای آن دسته از افرادی که می‌دانند معنای زندگی چیست، این وضعیت می‌توانست به حقیقت نزدیک‌تر باشد.

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.

“یک هنرمند خوب به حس شهود خود اجازه می‌دهد تا او را به آن‌جا که می‌خواهد راهنمایی کند”

 

تائو تِ چینگ؛ راهنمای هنر زندگی و خرد ناب، یک متن کهن چینی و پر از رمز و راز با قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال است. 

نگارش آن را به فرزانه‌ی چینی، «لائو تزو» (یا «لائو تسه») نسبت می‌دهند که  حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد و هم‌زمان با کنفوسیوس می‌زیسته است.

بیایید بخش زیبای دیگری از این کتاب کهن چینی را با هم بخوانیم:

“هیچ چیز در این جهان چون آب، نرم و انعطاف پذیر نیست.

با این حال برای حل کردن آنچه سخت است، چیز دیگری‌ یارای مقابله با آب را ندارد.

نرمی بر سختی غلبه می‌کند و لطافت بر خشونت.

همه این را می‌دانند ولی کمتر کسی به آن عمل می‌کند.”

***

توضیح: مداد رنگی، سایتی برای کارهای هنری است. 

اما چه خوب است که در کنار کارهای هنری، کتاب هم بخوانیم و از کتاب‌خوانی و فرصت‌های بی‌شماری که برای یادگیری در اختیارمان می‌گذارد، بهره ببریم.